Monday, November 25, 2013

Seamen's Voice

အသက္ ၂၀ မၿပည့္ခင္..အရြယ္ငယ္စဥ္မွာပဲ က်ေနာ္ သေဘၤာသားျဖစ္ခဲ့တယ္…..


အျခား သက္တူ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ လမ္းထိပ္ထြက္လို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ခ်ိန္
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ျမဴးစြာ လည္ပတ္ေနခ်ိန္ေတြမွာ

က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းအိပ္ေက်ာင္းစားဘ၀နဲ႔ အသိ၊ အတတ္ပညာေတြ ဆည္းပူးေနခဲ့တယ္ ။

အျခား သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြမနက္ေစာေစာ..
အိပ္ေကာင္း ႏွပ္ေကာင္းခ်ိန္မွာ

က်ေနာ္တို႔ PT ေျပးရင္း ခႏြာကိုယ္ ၾကံခိုင္ေရးအတြက္ ေလ့က်င့္ေနခဲ့တယ္ ။

အျခား သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံပင္ကိုေႀကာ့ ေအာင္ဖီးျပီး
စမတ္က်က် ၀တ္စားေနခ်ိန္မွာ

က်ေနာ္တို႔ ဟာ ကမ္းမၿမင္လမ္းမၿမင္ပင္လယ္ထဲ လွိဳင္းဒဏ္ေလဒဏ္ခံရင္းနဲ႔
လူနံ ့ေပ်ာက္လို ့ ဆီေခ်းေစာ္နံ ေနခဲ့တယ္…

အျခားသက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ လန္ေနေအာင္ၿပင္ဆင္ျပီး
သႀကၤန္ကို အျပင္ထြက္လုိ႔ေရပက္ေနခ်ိန္မွာ

က်ေနာ္တုိ႔က boiler suit ၀တ္ၿပီး ေခ်ြးတလံုးလံုးနဲ ့သေဘၤာေပၚအလုပ္လုပ္ေနခဲ့တယ္ ။

အျခား သက္တူရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ခ်စ္သူ ရည္းစား ဇနီးသားသမီးကိုယ္စီနဲ ့
ေပ်ာ္ၿမဴးေနခ်ိန္မွာ

က်ေနာ္တုိ႔က မဲေမွာင္ေနတဲ ့ပင္လယ္က်ယ္က်ယ္ထဲ စိတ္ကူးယဥ္အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ပဲ အလြမ္းေ၀ဒနာ ၾကိတ္မွိတ္ေၿဖေဖ်ာက္ေနခဲ့ရတယ္...

တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ သေဘၤာသား ေတြအတြက္

ထူးဆန္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး
အသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ျဖတ္သန္းေနၾက ေန႔စြဲေလးေတြေပါ့

အျပင္ပန္းမွာသာ ေဘာ္ေႀကာ့ ေနရတယ္ထင္ရေပမယ့္..
နဖူးကေခြ်း ေၿခမက်ေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိပါေလ

သနားခံေနတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ သနားေပးစရာမလိုပါဘူး
က်ေနာ္တို႔ျဖတ္သန္းေနရတာကို လက္ခံတယ္ဆို ေက်နပ္ပါၿပီ ။

(သေဘၤာသားေတြကို ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံလြန္းတဲ ့အသိုင္းအ၀ိုင္းတစ္ခုသို ့)

AMT(CD-34)

No comments:

Post a Comment