Friday, December 27, 2013

ကြၽန္ေတာ္ ႏွင့္ ေလးစားမိေသာ ဘိုဆင္

\\//  \\//


ကြၽန္ေတာ္ခင္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခင္တဲ့ သေဘၤာတစ္စီးတည္း အတူစီးခဲ့ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာျပလို႔
သိရတာေလးကို မွ်ေဝလိုက္တာပါ။

သူလိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ သေဘၤာက ဘိုဆင္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါပဲ။ သူေျပာျပေတာ့့ နားေထာင္ရင္း အဲဒီ ဘိုဆင္ကို ေလးစားမိတာနဲ႔
ဒီစာစုေလး ေရးဖို ့ စဥ္းစားမိသြားတာပါ။ စာေရးဆရာ မဟုတ္တဲ့ သေဘၤာသားမို႔ မွားတာပါရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ဖို႔ ႀကိဳေျပာထာ ပါရဲ႕ဗ်ာ ့ ့ ့့ ့

သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သေဘၤာလိုင္းနာမည္နဲ႔ လူနာမည္ပါ ထည့္ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေရးမို႔ မေဖာ္ျပေတာ့ပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာျပေနတဲ့ ပံုစံေလးနဲ႔ပဲ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

*****★*****

ဒီလို အစ္ကိုရ ........... အဲဒီဘိုဆင္က လူပ်ဳိႀကီးဗ်။ အသက္က ၅၀ နီးပါးရိွေနပါၿပီ။ ထူးျခားတာက သူလိုက္ခဲ့တဲ့ သေဘၤာတိုင္းမွာ
သူနဲ႔အတူသယ္သြားတတ္တာက ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝက သူခ်စ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးဓာတ္ပံုေလးတစ္ပံုပါ။ အဲဒီ ပံုေလးကို
သူ႕ အခန္းထဲကစားပြဲ ေပၚမွာ အၿမဲေထာင္ထားတတ္တယ္။ သူဟာ စိတ္ထား ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး သူတပါးကို ကူညီတယ္ စာနာတတ္တယ္
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရိွတယ္ဆိုတာသူ႕ ရဲ႕ေျပာဆိုေနထိုင္ ဆက္ဆံပံုေတြက ေျပာျပေနတယ္ဗ်။ အလုပ္လုပ္ရာမွာလည္း ကြၽမ္းက်င္တယ္
ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါထက္ပိုတာက သူ ့ေအာက္က လူကို ဘယ္ေတာ့မွ ဆဲဆို ေအာ္ေငါက္ ခိုင္းေလ့ မရိွသလို စကားေျပာလည္း
ခ်ဳိသာတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ မႏိုင္ဝန္တစ္ခုကိုလည္း တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ေတာ့မွ မခိုင္းတတ္ဘူး။ ပိုၿပီးေလးစားစရာ ေကာင္းတာက
အသက္အႏၲရာယ္ ရိွႏိုင္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးဆို သူလက္ေအာက္က crew ကိုမခိုင္းပဲ ကိုယ္တိုင္လုပ္တတ္တာပါပဲ။

*****★******

ဒီေနရာမွာ စကားမစပ္ေျပာခ်င္တာက သူ႕မွာ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ တူေလးတစ္ေယာက္ ရိွတယ္ ဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို
ေျပာျပဖူးတယ္။ သူ ့တူ ေလးကလည္း အျခားလိုင္းတစ္လိုင္းမွာ နဲ႔ လိုက္ေနတဲ့ သေဘၤာသားတစ္ေယာက္ပါပဲ။

*****★******

တစ္ေန႔ ကြၽန္ေတာ့္ သူ႕ အခန္းကို သြားအလည္မွာ တံခါးေလာ့ခ် မထားတာေၾကာင့္ တံခါးေခါက္ၿပီး ဆြဲအဖြင့္
မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ျမင္ကြင္းကိုေတြ႕လိုက္ရတာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ ေတာ္ေတာ္ကို လန္႔သြားပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာလည္း အဲဒီ ဘိုဆင္ ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာပဲလွည့္ၾကည့္ေနတယ္ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေအာင္ ေတြေဝသြားတယ္ဗ်။ အရာရိွေတြကို သတင္းပို႔ျပန္ရင္လည္း
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းမသိေလေတာ့ အသက္ကိုရန္ရွာမွာ စိုးရိမ္ေနမိတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ခ်က္ျခင္းပဲ ျပန္လွည့္လာခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ဘာျမင္ရလဲဆိုေတာ့ ဘိုဆင္ဟာ သူ႕လက္ေတြကို သူကိုယ္တိုင္ ဓားနဲ႔ျခစ္ေနတာပါပဲ။ ေသြးေတြလည္း စီးက်ေနတယ္ေလ။

ေနာက္ရက္က်ေတာ့ သူဟာပံုမွန္အတိုင္းပဲ အလုပ္ျပန္လုပ္ေနေလရဲ႕။ လက္မွာေတာ့ ပတ္တီးေတြ စည္းထားလို႔ေပါ့။
ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြပဲ စကားေျပာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေသးတယ္။ ကႊၽန္ေတာ္လည္း ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ဆိုတာေတာ့
မေမးျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူပဲဗ်ာ သိခ်င္စိတ္ကို ဘယ္ၾကာၾကာၿမိဳသိပ္ထားႏိုင္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္လည္း
အဲဒီဘိုဆင္ ဂ်ဴတီနားခ်ိန္ သြားေမးၾကည့္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သူအကူအညီ လိုရင္လည္း ေပးႏိုင္ေအာင္ေပါ့၊ ခံစားခ်က္ေတြ
ရင္ဖြင့္ခ်င္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း နားေထာင္ေပးလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုနဲ႔ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ့ ့ ့ ့ ့

အခန္းတံခါးကို အသာခါက္ၿပီး တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္တယ္၊ ပံုမွန္ပါပဲ အရင္ေန႔က ျမင္ကြင္းနဲ႔ တစ္ျခားစီပဲတဲ့ဗ်ာ။
''လာ ထိုင္ကြာ '' ဆိုၿပီးေတာင္ ခရီးဦးႀကိဳလိုက္ေသးတယ္တဲ့ဗ်။ ဒီေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္လည္း
" မေန႔က ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲအစ္ကို '' လို႔ အစခ်ီ ေမးေတာ့တာပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူ ျပန္ေျဖတာၾကားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္
ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားတယ္ဗ်ာ။ သူ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ၿပီး လမ္းခြဲခဲ့ ရတဲ့ ေကာင္မေလးကို လြမ္းလို႔တဲ့။ သူ႕ရဲ႕ ပထမဆံုးေသာ ခ်စ္သူပါ၊
သူ႕ကိုထားသြားကတည္းက ေနာက္ထပ္ ရည္းစားမထားေတာ့သလို အိမ္ေထာင္လည္း မျပဳေတာ့တာ အခုခ်ိန္ထိေပါ့ဗ်ာ။
ဘာလို ့ အစ္ကို႔ ကို သူက ထားသြားတာလဲ လို႔ေမးေတာ့ .......

******★*******

(ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကတာ ၁၀. တန္း ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းကပါ။ ရည္းစားသက္တမ္း ၄ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သေဘၤာ
စလိုက္ျဖစ္တယ္။ သူ႕ကိုယ္ လက္ထပ္မယ္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အနာဂတ္အတြက္ ေငြရွာမယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္ သေဘၤာေပၚ ေရာက္လာတာဗ်။
ကြၽန္ေတာ္ သေဘၤာ ေလးေခါက္ေျမာက္ ျပည့္တာနဲ႔ လက္ထပ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး ကတိေတြထားခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ့ ့ ့ ့
ကြၽန္ေတာ္ ဒုတိယေျမာက္ သေဘၤာေပၚ တက္တဲ့အခ်ိန္ ဒုတိယအေခါက္မွာတင္ သူတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္သြားတယ္ဗ်။
သူ လက္ထပ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ သေဘၤာေပၚေရာက္ေနတယ္ေလ။ ကြၽန္ေတာ္ဗ်ာ ေရထဲ ခုန္ခ်ဖို႔ထိ စဥ္းစားခဲ့မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားရမယ္ေလ၊ ခုန္ခ်ဖို ့ စဥ္းစားေနတုန္း ကြၽန္ေတာ့္ အေမကို သြားသတိရမိတယ္ဗ်။
ကြၽန္ေတာ္ေသရင္ အေမ ရင္က်ဳိးမွာေလ။ အခု ကြၽန္ေတာ္ မိဘေတြ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ဆက္ရွင္ေနခဲ့တာပါ။
ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုလြမ္းတိုင္း ေဆာက္တည္ရာမရေေတာ့ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ သူ႕ကို ခ်စ္ေနေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ေသြးေတြ
ေဖာက္ထုတ္ျပစ္ခ်င္တယ္။ သူ႕ကို လြမ္းတိုင္း ဒီလို လုပ္ခဲ့မိတာ တစ္ခါမကေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ဒီ အသက္အရြယ္က်မွ ႐ူးမွန္းလည္း သိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ခါ ကြၽန္ေတာ္ ဘာကိုမွ မေတြးမိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္ဗ်။ ဒါ အရင္က လုပ္ခဲ့တဲ့ အမာရြတ္ေတြေပါ့ ့ ့ ့ ့ )

ဆိုၿပီး သူ႕လက္ကို ျဖန္႔ျပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ျမင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားတယ္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာက ျခစ္ထားတဲ့ အမာရြတ္ အစဥ္းေတြမွ
ဒဏ္ရာေနရာေတြေတာင္ ထပ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ boiler suit သူအၿမဲဝတ္လိုထားတာ ဒါေၾကာင့္ ဆိုတာ ခုမွသတိထားမိတယ္။
ဒီေလာက္ အစြဲလန္းႀကီးအခ်စ္ႀကီးတဲ့သူ ဆိုတာ ဒီေလာကမွာ ရိွပါေသးလားဆိုတာ ေတြမိရင္း အံ့ဩမိတယ္ဗ်ာ။ ေလးလည္း ေလးစားမိပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခု ေလးစားမိတာက ဒီလိုဗ် ။

" အကိုက သူမ်ားအေပၚ အရမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္ ၊ ၿပီးေတာ့ ခု ဒီသေဘၤာေပၚက လူေတြကလည္း အစ္ကို႔ကို အေတာ္ ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ အပါအဝင္ေပါ့၊ ကြၽန္ေတာ္ သိသေလာက္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ ဘိုဆင္ေတြကို ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းေတာင္
သတ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးတာေတြ ရိွတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ မႀကံဳဖူးပါဘူး၊ ေအးေလ အစ္ကို တို႔လို တစ္ခ်ဳိ႕
လူေကာင္းေတြလည္း ရိွဦးမွပဲေပါ့ဗ်ာ ေနာ "

ဆိုၿပီ စကားစမိေတာ့ သူေျဖသြားတာေလးက ေလးစားဖို႔ ေကာင္းေနျပန္ေရာဗ်။

" ဪ ဒါကေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ တူေလးတစ္ေယာက္ရိွတယ္ဗ်၊ သူလိုက္ေနတဲ့ သေဘၤာမွာ သူ႕ပတ္ဝန္းက်င္က
စိတ္ထားေကာင္းသူေတြလား ဆိုးသူေတြလားဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ မသိႏိုင္ဘူးေလ၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္တူေလးကို သူမ်ားႏိွပ္စက္တာ
မလိုခ်င္ဘူး၊ အဲဒီအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ မညႇင္းဆဲပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က သူမ်ားအေပၚ မေကာင္းခဲ့ရင္
ကြၽန္ေတာ့္ တူေလးကိုလည္း သူမ်ားက မေကာင္းႏိုင္မွာကို စိုးတယ္၊ မိေဝး ဖေဝး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူခ်င္းအတူတူ သားသမီးခ်င္း
ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ လို ့ ဆိုရမွာေပါ့ဗ်ာ။ " တဲ့ ကဲ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္တဲ့ စိတ္ထားလဲ၊ ဒါပါပဲ

ကြၽန္ေတာ္ တင္ျပတဲ့ စာစုေလးကို ႀကိဳက္ခ်င္မွလည္း ႀကိဳက္ၾကမယ္၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ ဘိုဆင္အစ္ကိုႀကီးကိုေတာ့
ေလးစားမိတာကေတာ့ အမွန္ပါ။ ဒီစာစုေလးကိုလည္း သူတိုက္ဆိုင္စြာနဲ႔ ဖတ္ခ်င္ ဖတ္မိမယ္၊ ဖတ္မိခ်င္မွလည္း ဖတ္မိမယ္၊ ခြင့္ျပဳခ်က္
မရပဲ ေလးစားမိလြန္းလို႔ ေရးျဖစ္တာကိုလည္း နားလည္ေပးလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ေျပာျပတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုလည္း ေက်းဇူးတင္
ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘၤာေတြဘဝက ဝတ္ေကာင္းစားလွေတြ ဝတ္၊ ေနာက္ဆံုးေပၚ ပစၥည္းေတြသံုးၿပီး ျမန္မာျပည္
ျပန္ေရာက္ခိ်န္ ေၾကာ့ေၾကာ့ေလး သြားလာေနတာ ေတြ႕ေနရေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မျမင္ႏိုင္တဲ့ ရင္ဘတ္ထဲက ျပႆနာေတြကိုေတာ့
ပင္လယ္ထဲမွာ ကိုယ့္မ်က္ရည္ကိုယ္ေတာင္ သုတ္ခ်ိန္ မရေလာက္ေအာင္ ခါးစီး ခံလာၾကရတတ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ေန႔ရက္ရွည္ေတြထဲမွာ အသက္နဲ႔ ရင္းၿပီး သန္႔ရွင္းတဲ့ ေငြကို ရွာေနၾကတာျခင္းအတူတူ ဒီဘိုဆင္ႀကီး
စိတ္ဓာတ္လိုမ်ဳိး အရာရိွေတြ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့ဗ်ာ .......

ေလးစားစြာျဖင့္
ႏိုင္လင္းေအာင္္

No comments:

Post a Comment