ဘာလဲဟဲ့ သေဘၤာသား(၁)

က်ေနာ္ သူမ်ားအေၾကာင္းခ်ည္းေရးေနေတာ့ အခ်ဳိ႕ သူ ငယ္ခ်င္းေတြက သူတုိ႕အေၾကာင္းေတြ ေပၚမွာ ဆုိးလုိ႕ ႏွဳတ္ပိတ္ခ အေနနဲ႕
“ေဟ့ူေကာင္ ငါအေၾကာင္းေတာ့ မေရးနဲ႕ေနာ္ .၊မင္း ၾကဳိက္တဲ့ဆုိင္ေၿပာ “ဆုိၿပီး ဖုန္းနဲ႕ လွမ္းၿပီး လာဘ္ထုွွိးက်တယ္…..

ဒါမ်ဳိးက ေတာ့
ႏႊႊဲျပီးသားဘဲ Power Light ဆုိင္က လြဲရင္ မလိုက္ႏူိင္ဘူးလုိ႕ ေစ်းကုိင္လိုက္တယ္.….ဒီဆုိင္က စင္တင္နဲ႕ဆုိေတာ့ သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္တာလဲ ပါ ပါတယ္…တလြဲမေတြးက်ပါနဲ႕ဗ်ာ ဟဲ ဟဲ.…..က်ေနာ္ ေတြ႕ၾကဳံတာေလး တခုေၿပာၿပ ခ်င္တယ္ဗ်ာ….သေဘၤာေပၚေရာက္လုိ႕ Online တက္ခ်ိန္မွာ ေတြ႕ရင္ေမးက်တဲ့ ေမးခြန္းတခု ရွိတယ္…”မင္း ဘယ္ေတာ့ ၿပန္လာ မလဲ တဲ့“….အင္း..ေၿဖရခက္ေပ့မဲ့ ေက်နပ္ေအာင္ေတာ့ ေၿဖေပးရတာ ဘဲ ေလ…ၿပန္ေရာက္လုိ႕ နည္းနည္းၾကာသြားရင္ေတာ့ သူတုိ႕ကပဲ “မင္း ဘယ္ေတာ့ၿပန ္တက္ မလဲတဲ့”…သူတုိ႕ဘဲ ေမးက် ၿပန္တယ္ တတ္လဲတတ္ႏုူိင္တယ္….ေတာ္ေတာ္မ်က္စိေနာက္ေနပုံဘဲ…

ေၿပာခ်င္တာက ရပ္ကြက္ထဲမွာ သေဘၤာသား ဆုိရင္ “ထင္းကနဲ” ဘဲ….ဘာမွန္းေတာ့ မသိဘူး ..က်ေနာ္နဲ႕ တြဲခဲ့တဲ့ Fitter ၾကီး ေၿပာ သလုိေၿပာ ရင္” ခြီးးး မဘဲ သေဘၤာသားဆုိ ပုိက္ဆံအလကားရေနတယ္ ထင္လား မသိဘူးတဲ့….ရပ္ထဲရြာထဲအလွဴခံတာေတာင္ ရုိးရုိးမခံ ဘူး...အကုိက သေဘၤာသား မုိ႔လို႕ ပုိထည္႕ပါတဲ့…”မခက္ပါလား…

လူေစာင့္ၾကည္႕ခံရတဲ့ လူမ်ဳိးဆုိပါေတာ့ဗ်ာ…..ဒါလဲ အဆုိေတာ္ ကုိလႊမ္းမုိး ရဲ႕ ေက်းဇူးေႀကာင့္ဘဲ လုိ႕ ထင္ရတာပဲ….
အင္း…..က်ေနာ္တုိ႕ဘ၀ က သေဘၤာသား စ လုပ္ မယ္ စဥ္းစားထဲက
အသည္းေရာင္ အသား၀ါ(B) ကာကြယ္ေဆးကုိ အသားအနာခံၿပီး ထုိးရၿပီ…ခံေပေရာ့ ...ဘ၀အစ..ေပါ့……ေနာက္ (၃)ႏွစ္ေလာက္ ဒုကၡခံလုိ႕ စာေမးပြဲေအာင္ ၿပီးၿပန္ေတာ့ ကုပၸဏီ လုိက္ေလွ်ာက္ေတာ့ ထီးၿဖဴဖိနပ္ပါး ဘ၀ကုိ ေရာက္သြားၿပန္ေရာ…ဒါေတာင္ ကမ္းရုိးတန္း ဆားဗစ္(L.C.T)ယူ တုံး က ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပုိင္းမွေရးပါအုံးမယ္…

သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ဒီအဆင့္ မွာ တင္ဘဲ အိမ္ေထာင္က် သူက က်…လင္ဗန္းဘ၀ နဲ႔ Passenger သေဘၤာလိုက္လုိ႕ ဟုိတယ္ဆုိဒ္ ေရာက္သူေရာက္နဲ႕…..ဒီအထဲက
အုံးမွဳတ္ခြက္ အတီးေကာင္းတဲ့ သူေတြနဲ႕ ေကာ္ေကာင္းတဲ့ သူေတြက ေတာ့ သေဘၤာသား ၿဖစ္ေပါ့…..(မွတ္ခ်ကိ ္၊၊ ။ မင္းသိၤခ္ ယၾတာေတြထဲက သေဘၤာသား အတြက္ အထူးယၾတာက အုံးမွဳတ္ခြက္တီးၿခင္း နဲ႕ ခုံဖိနပ္ စီး၍ ေၿပးခုိင္းၿခင္းပါ၊၊ ။ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိပါ…သူေနာက္ကုိသာ လုိက္ေမးက်ပါေတာ :P့)…..

ေနာက္ …ေၿပာခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ…သေဘၤာသား စတုိင္ ထုတ္ရတဲ့အေၾကာင္း ေပါ့…သိခ်င္ပါ့မလားေတာ့ မသိဘူး…ဟဲ ဟဲ..
သေဘၤာသားေတြ ကုန္းေပၚေရာက္လုိ႕ လန္းက်တဲ့ အခ်ိန္ ေပါ့ … ဂ်င္းေဘာင္းဘီ(501)နဲ႕ ေနကာ မ်က္မွန္ ကုိ ေနမပူ လဲ ထုတ္တပ္…
မာပုိလုိစီးကရက္ကုိ ဇစ္ပုိ(Zippo)မီးၿခစ္နဲ႕ ဟန္ပါပါ လူေရွသူေရွ ေရာက္ ရင္ ထုတ္ထုတ္ၿပီး မီးညွိရၿပန္ၿပီ….ေအာ္ ဒွကၡ တမ်ဳိး ပါလားေနာ္…(မွန္တယ္မလား…က်ေနာ္ကေတာ့ ေဆးလိပ္မေသာက္လုိ႕ ဒါမ်ဳိးမလုပ္ဘူးပါ….)

ဒါေတြေၾကာင့္လဲ လူေတြရဲ႕ မ်က္စိစကားေမြး စူး တာ ထင္ပ….တကယ္ေတာ့ ဒီလုိပါ…က်ေနာ္တုိ႕ ဘ၀ က တေန ၀င္သြားလုိ႕ တေနထြက္ လာတာမသိႏူိင္ တဲ့ ေနရာ.. က်ေနာ္တုုိ႕ အလုပ္လုပ္တဲ့ အင္ဂ်င္ခန္း က အပူခ်ိန္ ဒီကရီ(၄၀)ေလာက္ ရွိတဲ့ ေနရာ မွာ…မီးေခ်ာင္းေတြ၊မီးဆလက္ေတြေအာက္က ပင္မစက္ၾကီး(Main Engine). ခုတ္ေမာင္းသံေတြ…မီးစက္ေတြ ရဲ႕ စက္သံေတြ ..၊ မီးခုိးေငြ႕ ၊ ဆီေငြ႕ေတြ နဲ႕ ဆူညံ ပြတ္ေလာရွိက္ေနတဲ့ အလုံပိတ္ ငရဲခန္း တခုလုိပါဘဲ…က်ေနာ္တုိ႕အတြက္ ဆီေခ်းေတြ ေပေနတဲ့ ဘြိဳင္လာ၀တ္စံု ရယ္.Safety Shoe တရံရယ္. တေနလုံး ေပက်ံေနတဲ့ဘ၀ က က်ေနာ္တုိ႕အတြက္..နိစၥဓူ၀ပါ ဘဲ…

ဒီလုိေနရာမွာ ေနတုိင္း အလုပ္လုပ္ေနက်တဲ့ လူတုိင္းမွာ ၀တ္ေကာင္းစားလွ ၀တ္ၿပီး ရွဳိးထုတ္ရမဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္မွာရွိမွာ လဲ…..စဥ္းစားၾကည္႕ေပါ့…..(ခြ်င္းခ်က္၊၊ ၊၊ အၿပင္ထြက္ခြင့္ရတဲ့ ဆိပ္ကမ္းေရာက္ရင္ေတာ့ အေၿပးအလႊား ဓါတ္ပုံ ရုိက္ရတယ္ေလ…ေဖ့ဘြက္က ေကာင္မေလးေတြ အတြက္ေပါ့….ႏွဳတ္ခမ္းနီမေလးမ်ား သိရန္၊၊ ၊၊)

ဒီေလာက္ ဆုိရင္ေတာ့ သေဘၤာသား ေတြ “ ပဲ “မ်ားတာကုိ ခြင့္လႊတ္ႏူိင္က် မွာပါေနာ္…မခ်စ္ဘဲနဲ႔ ေဒၚလာ ဘဲ ၾကည္႕ၿပီး
လွည္႕စားခ်င္က်တဲ့ မာယာရွင္ေလးေတြလဲ မလုပ္က်ပါနဲ႕ဗ်ာ…
လွဳိင္းေတြေလေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကမ္းၾကမ္း ခံႏူိင္ေပ့မဲ့ “
အသည္းကြဲတဲ့ ဒဏ္ေတာ့ မခံႏူိင္က်ဘူးရယ္….အသည္းႏု လုိ႕ပါဗ်ာ…. ေတာင္းပန္ပါတယ္….ဟဲ ဟဲ…:D…

မ်ဳိးငယ္(၇.၆.၂၀၁၃)