လြယ္အိတ္တစ္လံုး(သို႕) ဘဝ

သူငယ္ခ်င္း နွစ္ေယာက္နယ္ျမိဳ႕ေလး ကေန ရန္ကုန္ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးဆီကို တက္ လာက်တယ္ေပါ့.....ရည္ရြယ္ခ်က္ က နိုင္ငံျခားသေဘၤာ လိုက္ဖို႕ သေဘၤာသား အလုပ္ နဲ႕ အသက္ေမြးမယ္ ဆိုၾကပါေတာ့.....

ဒီလို နဲ႕ သေဘၤာသား ျဖစ္ဖို႕ သင္တန္းေတြတက္က်......သင္တန္း တက္ဖို႕ ရံုး ေတြကို ေျပးလႊား က် နဲ႕....စာေရးမအခ်ိဳ႕ ရဲ႕ အဆူ အေဟာက္ေတြ လည္း ၾကံဳခဲ႕ ရတယ္။ ဒီစားပြဲခံု မွာျပီးမည့္ကိစၥ ကို ဟိုဖက္ ရံုး က ဟိုဘက္စားပြဲခံု ကို သိသိလ်ွက္နဲ႕ ေမာင္းျခင္း လဲခံခဲ႕ရတာေပါ့။......သူတုိ႕နွစ္ဦးအခက္အခဲ ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႕ၾကံဳခဲ႕ရတယ္.....ထိုအခက္ေတြခံယူ ခ်င္လို႕ သိသိလ်ွက္နဲ႕ ..တန္းစီေနတဲ႕ လူေတြလည္းဒုနဲ႕ ေဒး မိတ္ေဆြတို႔ အျမင္ပင္။ ေနရာတိုင္းေတာ့ အခက္အခဲ ဆို တာ ရွိစျမဲ ပါ။ သေဘၤာသား မွ အခက္အခဲ ၾကံဳ ရမွာ မဟုတ္ ပါဘူး ကမ္းေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ လူေတြကို လည္း သူ႕ အခက္အခဲ နဲ႔သူေတာ့ ရွိတယ္ဆို တာ ကို ကိုယ္ခ်င္း စာပါတယ္။ Shore job အလုပ္ကို ထဲထဲဝင္ဝင္မသိလို႕ ရယ္ သေဘၤာသားေတြ အတြက္ လုပ္ထား တဲ႕ PAGE မလို႔ ျမင္ေတြ႕ဖူး တဲ႕ အခက္အခဲ ေတြ ကို တင္ျပ ျခင္း ပါ။ သေဘၤာသားေတြ "ခို" လို႕ေတာင္ထင္ရတယ္ ျငီးေနေတာ့တာပဲ ဟု အျမင္မွားမွာ ဆိုး ၍ ၾကိဳတင္ေတာင္း ပန္ ပါရေစ။

ကြ်န္ေတာ္ နွင့္ လြန္ခဲ႕ တဲ႕ ေလး.ငါး နွစ္ ေလာက္က သေဘၤာသား လုပ္မည့္ အဆိုပါ သိက်ြမ္း ခဲ႕ တဲ႕ အသိ နွစ္ဦး အေၾကာင္းေလးပါ.။ တစ္ေယာက္ က မိသားစုနည္းနည္း အဆင္ေျပတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ က ဘုရင့္ေနာင္ေဖာင္ဖ်က္ သေဘၤာေပၚရေအာင္တက္ မည္ ဆို သည္႔ စိတ္မ်ိဳးျဖင့္ မိသားစု လည္း သိပ္ အဆင္ မေျပ လွ ေပ။ သူတို႕ နွစ္ဦး ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကေတာ့ အတူတူ ပင္...သေဘၤာသား ျဖစ္ေရးပင္။ ဒီလို နဲ႕ တစ္နွစ္ေက်ာ္နွစ္ နွစ္ ၾကာလာ သည့္ အခါ ေမ်ွာ္လင့္ ခ်က္ လည္း နည္းနည္းေတာ့ အေရာင္ေဖ်ာ့ လာက်တယ္။ ယခင္ ကေလာက္လည္း တက္တက္ၾကြၾကြမရွိေတာ့ ေပ။ ကြ်န္ေတာ့ ကို ေျပာဘူး တဲ႕ စကား ကြ်န္ေတာ္ ခု ခ်ိန္ထိ အေတာ္ မွတ္မိေနတယ္

" အကို ရာ နယ္ ကို ခဏ ျပန္ ရင္ ေဘာ္ဒါ မိတ္ေဆြ ေတြ က သေဘၤာ ဘယ္ေတာ့တက္မွာ လည္း...မတက္ရ ေသးဘူး လား.....ငါ့ ဘၾကီး ပဲ့ေထာင္(စက္ေလွ) ေမာင္း မလား ဆို ျပီးေတာ့ ......စေနာက္ က်တယ္....ေဆြမ်ိဳးေတြ က လည္း နင့္သား ရန္ကုန္မွာ ဘာအလုပ္မွ မရွိ ပဲ ေအ နယ္ျပန္ေခၚထား ပါလား...ဒီမွာ မိဘအလုပ္ေလး ဝိုင္း ကူ ခိုင္း လို႕ ေျပာ က်ေတာ့ အေမလဲ ျပန္ေခၚ ေနျပီ ဗ်ာ..ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေခါက္ေတာ့ ရေအာင္တက္ျပီးမွ ျပန္မယ္....ဒီအတိုင္းေတာ့ မျပန္ဘူး ဗ်ာ.....သူတို႕ ေျပာတာ ဆိုတာ နဲ႕ နယ္ကလူေတြ အၾကည့္ ေတြ မခံနိုင္ဘူး ဗ်ာတဲ႕"

ဒီလိုနဲ႕ မိသားစု နဲနဲ အဆင္ေျပ တဲ႕ တစ္ေယာက္ က ကြ်န္ေတာ္တို႕ လမ္းထိပ္ မွာ ညေန မွ စဖြင့္တဲ႕ လမ္းေဘး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေနရာနဲ႕ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႕ ပစၥည္း ေတြ ကို ယခင္လူက ေရာင္းမည္ဆို လို႕ သူဆက္ ဖြင့္မည္ ဆိုျပီး ဝယ္ယူ လိုက္သည္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ စဖြင့္ေတာ့ ခုံ ေလး အနည္းငယ္နွင့္ ဆိုင္ ကေျခာက္ကပ္ကပ္ ထိုင္မည့္သူ သိပ္မရွိလွ......သို႕ေပမဲ႕ ေကာင္ေလး ရဲ႕ "အကို ၾကီး ျပန္ျပီေနာ္ " "စားရတာ အဆင္မေျပ ရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာ ေနာ္" "ငါ့အကို တို႕ မလာတာၾကာျပီေနာ္" စသျဖင့္ အေျပာအဆို ဆက္ဆံေရး ညက္ လို႕ တေျဖးေျဖးနဲ႕ လူ စ ျပီးစည္လာစ ျပဳ တယ္...
ေနာက္တစ္ေယာက္ ကလည္း သူနဲ႕ အတူတူ ဝိုင္း ကူညီ ျပီး တူတူေနတူတူစား ေပါ့....ဒီလိုနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ လြန္ခဲ႕ တဲ႕ ၃နွစ္ က သေဘၤာ ျပန္ဆင္း လာေတာ့ သူတို႔ ထဲမွ ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလး အိမ္ေထာင္က်သြား တယ္ ဆို တာ ထို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သြားထိုင္း ရင္း ထို ေကာင္ေလး ေျပာျပမွသိရေတာ့ တယ္...ဆိုင္ေလးလည္း ေတာ္ေတာ္ နာမည္ ရလာ ျပီး ေရာင္း ေကာင္း လာ သည္။ အိမ္ေထာင္က်သြား တဲ႕ တစ္ေယာက္ က ဇနီး မခြဲနိုင္တာ ရယ္ ထို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေရာင္းအား ေကာင္းလာတာရယ္ ေၾကာင့္ သေဘၤာ လိုက္ဖို႕ ဆက္မလုပ္ပဲ..ဒီအတိုင္းေလး ဆက္ေလ်ွာက္ေနလိုက္တယ္.
က်န္ မိသားစု အဆင္မေျပတဲ႕ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ သေဘၤာ တက္သြား တယ္ ဆို ပါ စို႕....

ကြ်န္ေတာ္လည္း ၃လ ေလာက္ၾကာေတာ့ သေဘၤာျပန္တက္ျဖစ္တယ္....ျပန္လာေတာ့ လည္း ထိုေနရာ ကေန အျခား ျမိဳ႕နယ္ ေျပာင္း ေနေတာ့ လည္း ၂နွစ္ေက်ာ္ ေက်ာ္ သူတို႔ နဲ႕ မေတြ႕ ျဖစ္ေတာ့ ဘူး ခင္ဗ်ာ...
က်န္ခဲ႕တဲ႕ရက္ပိုင္း မွကြ်န္ေတာ္ ထို ဘက္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ေလး အေတာ္ကို စည္ကားေနတာ ေတြ႕ လိုက္ရတယ္...ကဲ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ခ်င္တာနဲ႕ ခဏဝင္ေတာ့ သူတို႕ ဆက္ဖြင့္ထား တာ သိလိုက္ ရပါတယ္။ ဟိုတစ္ေယာက္ က ေတာ့ တစ္ေခါက္တက္ျပီး ၁၀ လေလာက္ ကုန္း ေပၚ မွာ ၾကာျပီး မွ လစာ တစ္လ $ ၅၅၀ နဲ႕ ျပန္တက္သြားေၾကာင္း သိလိုက္ရတယ္။ သိပ္ျပီးအဆင္မေျပေၾကာင္း ျပန္လာေတာ့ သင္တန္း ေတြ တက္....ပထမတစ္ ေခါက္က အေၾကြးေတြ ဆပ္ရ....လက္မွတ္အခ်ိဳ႕ သက္တမ္းတိုးရ....ျပန္တက္ဖို႕ လိုင္းလိုက္ရွာ ရနဲ႕ ရိုက္ေၾကးေပးရနဲ႕ ဘာမွမက်န္တဲ႕ အျပင္ ကြ်န္ေတာ္ဆီကေတာင္ ပိုက္ဆံလိုလို႕ ဆြဲသြား ေၾကာင္း သူေျပာ ျပ ၍ သိလိုက္ရတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ပိုင္ရွင္ေကာင္ေလး ကို မင္းေရာ အဆင္ေျပ လား ဆိုေတာ့ ဟုတ္ကဲ႕ တဲ႕ ျပံဳးရႊင္တဲ႕ မ်က္နွာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ့ ကို ျပန္ေျဖတယ္ သူ႕ မိန္းမ လက္ထဲမွာေတာ့ တစ္နွစ္မျပည့္ေသး တဲ႕ ကေလး ေလး ခ်ီထား ျပီး ပိုက္ဆံ သိမ္းေနတာ ေတြ႕ လိုက္ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လဲ က်သင့္ေငြရွင္းျပီး ျပန္လာခဲ႕တယ္။ ထံုစံေပါ့ အကို ျပန္ျပီလား ...ၾကံဳရင္ ဝင္ျပီးအားေပး ပါအုန္း ဆိုျပီး လွမ္း နႈတ္ဆက္တယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာ ထပ္ေရာက္ျဖစ္တယ္ ထို အခါ ကြ်န္ေတာ္ သူ အဆင္ေျပ ရဲ႕ လား ဆို တာ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ ကို ေမးရမည့္ေမးခြန္း မဟုတ္ပဲ ကြ်န္ေတာ္ကို သူ ေမးရမည့္ ေမးခြန္း ျဖစ္ ေနတယ္ဆို တာ သိလိုက္ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူ မွာ PRO BOX ကား တစ္စီး ကိုယ္ပိုင္ျဖစ္ေန ျပီေလ။ စာဖတ္သူ ထင္ေကာင္းထင္မည္ သူ၏ အမ်ိဳးသမီးပိုင္ဆိုင္ေသာကား ...မိဘဝယ္ေပးေသာကား...ဟု ကြ်န္ေတာ္ လည္းမည္သို႕ မ်ွ ျပန္မေျဖ ရွင္းလိုပါ ။သို႕ေပမဲ႕ သူ႕ ၏ ကိုယ္ပိုင္ဆိုတာေတာ့ အေသအခ်ာပင္ ...

ကြ်န္ေတာ္ ခုဆို လိုခ်င္တဲ႕ လက္မွတ္တစ္ခု အတြက္ အခ်ိန္ ၂နွစ္နီးပါး ကုန္းေပၚ မွာၾကာခဲ႕ ျပီ။ ရလာေတာ့ ေရာ နဂိုအတိုင္းပင္.....မည္သည္မွ ပိုထူးမလာ.....လမ္းေလ်ွာက္ျပီးေျခတိုဆဲ....
ေနပူ.မိုးရြာထဲ Taxi,Bus နဲ႕ ေျပးေနရဆဲ......
ရိုးရိုး ဘြဲ႕ ရ ကုမၼဏီ စာေရးဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ရဲ႕ အေျပာအဆို ခံ ရဆဲ......
rating အေန နဲ႕ လိုက္ခဲ႕ သမ်ွ ကထိုလက္မွတ္တစ္ခု ရဖို႕ အကုန္အသံုးခ်ခဲ႕ ရတယ္.....
တခိ်ဳ႕ ကေျပာပါတယ္
ခုခ်ိန္ အျခားအလုပ္ေလး လုပ္ေပါ့ ကြ်န္ေတာ္ကပ္သပ္ေျပာ တာမဟုတ္ဘူး ေနာ္..သတင္းစာေတြဂ်ာနယ္ေတြ မွာပါတဲ႕ အလုပ္ေခၚစာေတြ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ မွအလုပ္ ရမည္။ ဘြဲ႕မရလ်ွင္ ကားဒရိုက္ဘာ။ ညေစာင့္ ။စားပြဲထိုးပင္ရမည္။ မိဘေတြပညာသင္ေပးတာ ထိုကဲ႕သို႕ ပညာမတတ္သည့္ လူေတြ လုပ္တဲ႕ အလုပ္လုပ္ဖို႔လား။္ အလုပ္လုပ္တယ္ပဲ ထားပါေတာ့ သင္တန္း တက္ရ ဟိုကုမၼဏီေျပး ရ ဒီကုမၼဏီ ေျပး ရ ဆိုခဲ႕ ရင္ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႕ ပိုင္ရွင္သူေဌးကေရာ ခြင့္ ေပးမည္ ထင္ပါသလား။
ကြ်န္ေတာ္မွာ ရွိတာဆိုလို႕ အနီေရာင္စာအုပ္တစ္အုပ္... အုန္ခြံေရာင္စာအုပ္တစ္အုပ္...
အျပာေရာင္စာအုပ္တစ္အုပ္...
A4 စက္ရြက္တစ္ဝက္ ဆိုဒ္လက္မွတ္ အခ်ိဳ႕ ....
A4 မိတၱဴ မ်ား....
ထိုအရာေတြထည့္ထား သည့္ လြယ္အိတ္တစ္လံုး ရယ္.....
အိပ္မေပ်ာ္နိုင္သည့္ ညတစ္ည....ခပ္ေဝးေဝး မွျမင္ရသည့္ မွိန္မွိန္ေလး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခု.....

မိတ္ေဆြတို႕ ....
ခ်မ္းသာခ်င္လား ေရထဲ မသြားနဲ႕ ....

စိတ္ေရာလူေရာ အပင္ပန္းမခံနိုင္ဘူး လား ေရထဲ မသြားနဲ႕ ....

စာေတြဖတ္ ရတာ ပ်င္းလား ေရထဲ မသြားနဲ႕....

သည္းမခံနိုင္ဘူး လား ေရထဲမသြားနဲ႕...

နိုင္ငံျခားသားေတြ ကို ေၾကာက္တတ္လား ေရထဲ မသြားနဲ႕.....

အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္ဘူး လား ေရထဲမသြားနဲ႕.....

လႊမ္းမိုးေျပာတာ ယံုလား ေရထဲမသြားနဲ႕ ....

ကြ်န္ေတာ္လား? ခုေတာ့ လုပ္နိုင္တာေတြ အကုန္လုပ္ျပီးျပီ ထိုေၾကာင့္ သေဘၤာသား ဘဝ မွ နား ေတာ့မည္။ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မွိန္မိွန္ျပန္ေတာက္ လာရင္ ေတာ့.အင္ဂ်င္ျပန္နိႈးတာေပါ့ .....ဟိုမွာေတြ႕လား မင္းကို ၾကည့္ေနတဲ႕ ကံ အဲ႕လူ ကို ပံုခ်လိုက္ေပ ေတာ့.....

ညီအကိုတို႔ အားလံုးအဆင္ေျပက်ပါေစ....

Credit to Original Writer...