၂၉.၅.၂၀၁၂... အခ်ိန္ကညေန ၃ နာရီ ၃၀ မိနစ္
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ေနာက္ေအဘီတစ္ေယာက္..စက္ခ်ဳပ္အားလံုးသံုးေယာက္ ခရီးစဥ္ကရန္ကုန္ေလဆိပ္ကေန ဒူဘိုင္းေလဆိပ္ကုိသြားရမွာပါ ထိုင္းနိုင္ငံဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ ကိုေလယာဥ္တစ္ဆင့္ ဘန္ေကာက္ကေန သီရိလကၤာကုိလံဘုိေလဆိပ္ကုိေလယာဥ္တစ္ဆင့္ ကိုလံဘိုေလဆိပ္ဟုိတယ္မွာတစ္ညအိပ္ ေနာက္ေန႔ညေနမွယူေအအီးနိုင္ငံ ဒူဘိုင္းေလဆိပ္ကုိေလယာဥ္ဆက္စီးရမွာပါ အတူသြားမယ့္ စက္ခ်ဳပ္ကေတာ့လုပ္သက္ရင့္သူပီပီ မိသားစုကိုနွုတ္ဆက္ကာ ၃ နာရီမထိုးခင္ကတည္းက ေလယာဥ္စီးရမယ့္ဂိတ္ဆီကုိ၀င္သြားေလရဲ ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သံၿပားမနင္းဘူးတဲ့ေအဘီနွစ္ေယာက္ကေတာ့အခုမွ ေၿပာစရာစကားေတြေၿပာမကုန္ေအာင္ မိသားစုနဲ႔စကားေတြေကာင္းၾကတုန္း လူသစ္သေဘၤာသားေတြအေနနဲ႔ေလဆိပ္ထဲ၀င္ရင္ အခ်ိန္ေစာေစာ၀င္ေလေကာင္းေလဆိုတာ ကိုေနာက္မွေနာင္တရတယ္ ေလယာဥ္က ၄ နာရီခြဲထြက္မွာဆိုေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးစကားေကာင္းတုန္း ဒါေပမယ့္ ၃ နာရီခြဲေလာက္မွာေတာ့ အထဲ၀င္မွၿဖစ္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔နွစ္ေယာက္သား ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြသယ္ၿပီးစစ္ေဆးေရးဂိတ္ၿဖတ္ ရန္ကုန္ကသေဘၤာကုမၼဏီကလိုအပ္တဲ့စာရြက္စာတမ္းအကုန္စီစဥ္ေပးလုိက္တာေတာင္ သက္ဆိုင္ရာေလေၾကာင္းလုိင္းကတာ၀န္ရွိတဲ့၀န္ထမ္းေတြက ဟုိစာရြက္လိုတယ္ဒီစာရြက္လိုတယ္နဲ႔ ေၿပာေနတာေၾကာင့္ အစိမ္းတစ္က်ပ္ေပးၿပီး မိတၱဴဆြဲခိုင္းရၿပန္ေရာ
အမွန္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ကကုိယ္ကုိပို႔ေပးဖို႔စီစဥ္တဲ့သေဘၤာကုမၼဏီက ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကေလယာဥ္ဂိတ္ေပါက္၀အထိလိုက္ပို႔သင့္တာပါ တစ္ခါမွမၾကံဳဖူးတဲ့သူေတြအတြက္ကစာရြက္စာတမ္းကိစၥေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြအရမ္းေပးရပါတယ္ ကုမၼဏီကိုလည္း သူတို႔ေတာင္းသေလာက္ရိုက္ေၾကးလည္းေပးၿပီးၿပီ ကုိယ္ေတြလူသစ္ေတြဘက္ကစိတ္ကူးကလည္း လစာနည္းရင္နည္းပါေစ လုပ္သက္ရအရင္းေၾကေတာ္ၿပီဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ေရြးခ်ယ္စရာမရွိၾကိတ္မွိတ္လိုက္ၾကရတဲ့သေဘာ ေလယာဥ္ေတာင္မွနွစ္ဆင့္တည္းဆိုေစ်းၾကီးလို႔ထင္ရဲ ႔ အခုေတာ့ သံုးဆင့္စီးရတဲ့ေစ်းေပါတဲ့ေလေၾကာင္းလိုင္းနဲ႔သြားရတယ္ ထားပါေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဂိတ္ေတြတစ္ခုၿပီးတစ္ခုၿဖတ္ကာေလဆိပ္အေပၚထပ္ကုိတက္လာခဲ့ပါတယ္ အေပၚထပ္ေလွကားထိပ္ေရာက္တာနဲ႔ လူ၀င္မွဳ ႔ၾကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာကုိစာရြက္စာတမ္းေတြၿပရတာေပါ့ေလ ကိုယ္ေတြကလူသစ္ဆိုေတာ့ သေဘၤာကုမၼဏီရဲ ႔အလုပ္ခန္႔စာမွာေရးထားတဲ့ ရာထူးနဲ႔ လုပ္သက္တစ္နွစ္မွမရွိတဲ့ သေဘၤာသားလုပ္သက္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာေရးထားတဲ့ ရာထူးကြဲလြဲေနတာေလးအဆင္ေခ်ာေစဖို႔ နိုင္ငံကူးလက္မွတ္စာအုပ္ထဲကို အစိမ္း ၁၀ တန္တစ္ရြက္ညွပ္လို႔လ၀က အရာရွိေရွ ႔ခ်ေပးလိုက္ပါတယ္ စစ္စရာရွိတာေတြစစ္အၿပီးမွာ သူ႔မ်က္နွာကိုတစ္ခ်က္အကဲခတ္လိုက္တယ္ တံုးထုေပးလိုက္တာက အို္ေက ဆိုတဲ့ပံုစံေပါ့ စာအုပ္ကုိၿပန္ယူေတာ့အစိမ္း ၁၀ တန္ေလးမယူဘူးသေဘာေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေပ်ာ္ေနတာ စာအုပ္ဖြင့္လုိက္မွပဲ အထင္နဲ႔အၿမင္တက္တက္စင္ေအာင္လြဲရပါေတာ့တယ္ ၿမန္လိုက္တဲ့လက္ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္လိုယူထားလိုက္မွန္းေတာင္မသိလိုက္ ဒါေပမယ့္ကိုယ့္အလုပ္သြားလမ္းလာလမ္းေၿဖာင့္ဖို႔ ေငြလွဴလိုက္တဲ့သေဘာမို႔ အဆင္ေၿပဖို႔သာအဓိက ကြ်န္ေတာ္တို႔သေဘၤာသားေတြအတြက္ကေတာ့ဒါေတြက အစဥ္အလာလိုၿဖစ္ေနၿပီပဲတဲ့ေလ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ လ၀ကေကာင္တာကိုၿဖတ္ၿပီး ေလယာဥ္စီးရမယ့္ဂိတ္နံပတ္ကိုမၾကည့္ပဲ စစ္ေဆးေရးဂိတ္တစ္ခုကိုထပ္ၿဖတ္ကာ ေလယာဥ္စီးရမယ့္ဂိတ္နံပတ္ကိုမၾကည့္ပဲ ထပ္ေတြ႔တဲ့ေလယာဥ္ဂိတ္ထဲ နွစ္ေယာက္သားခပ္တည္တည္နဲ႔၀င္ထုိင္ေနၾကတယ္ ေလယာဥ္ထြက္ဖို႔အခ်ိန္ကလည္း ၂၅ မိနစ္ေလာက္လိုေသးတယ္ဆိုေတာ့အတူသြားမယ့္စက္ခ်ဳပ္ကုိ ရွာၾကတယ္ နွစ္ေယာက္သားထိုင္ေနတဲ့အခန္းအတြင္းမွာေတာ့လူကလက္ခ်ိဳးေရလို႔ရေလာက္ေအာင္ပဲရွိပါတယ္ စက္ခ်ဳပ္ကုိရွာမေတြ႔ၾကပါဘူး ေတြးၾကတာကအေပၚထပ္က ေကာ္ဖီဆိုင္မွာပဲေကာ္ဖီေသာက္ေနလားေပါ့ ေလယာဥ္ထြက္ဖို႔ကလဲ ၁၅ မိနစ္ပဲလိုေတာ့တယ္ ဒီအတိုုင္းဆက္ထိုင္ေနလို႔ေတာ့မၿဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ သန္႔႔ရွင္းေရးလုပ္ေနတဲ့ေလဆိပ္၀န္ထမ္းအမၾကီးတစ္ေယာက္ကုိေမးေတာ့မွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔နွစ္ေယာက္ဂိတ္မွား၀င္ၿပီးေစာင့္ေနတာကိုသိရတဲ့အခါကြ်န္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ ကိုယ္ေလယာဥ္စီးရမယ့္ဂိတ္ကိုအေၿပးသြားၾကရၿပန္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ကုိေလေၾကာင္းလိုင္းမွ၀န္ထမ္းေတြက လက္မွတ္ေတြေတာင္းၿပီးေလယာဥ္ေပါက္၀အထိလိုက္ပို႔ၾကပါတယ္ ေလယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့မွပဲ အေရွ ႔ဆံုးခံုေတြရဲ ႔ေနာက္နားကခံုးမွာ စက္ခ်ဳပ္ကကြ်န္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ကိုလည္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ေမွ်ာ္ေနတာကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္ စက္ခ်ဳပ္ရဲ ႔အနားကေနကြ်န္ေတာ္တို႔ထိုင္ခံုေတြရွိရာကိုၿဖတ္အသြားမွာ စက္ခ်ဳပ္က”ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ? ၾကာလုိက္တာ!”ဆိုတဲ့အေမးကို “ေနာက္မွေၿပာၿပမယ္”ဆိုၿပီး ရယ္ခ်င္ေနတဲ့ပါးစပ္ေတြကုိပိတ္ကာ ကိုယ္ထိုင္ရမယ့္ထိုင္ခံုဆီကိုအေရာက္သြားၿပီးမွ တစ္ေယာက္မ်က္နွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အားရပါးရရယ္မိၾကတယ္ ေဘးထုိင္ခံုကလူေတြကအထူးအဆန္းၾကည့္ၾကလို႔ေပါ့ေလ ေလယာဥ္ေပၚမွာပစၥည္းေတြကိုေနရာခ်ၿပီး ခဏအၾကာမွေလယာဥ္စထြက္ပါတယ္ ပ်ာေလာင္ခတ္ေနတဲ့ကိစၥေတြၿပီးသြားၿပန္ေတာ့ေလယာဥ္ဘီးအေရြ ႔နဲ႔အတူ ေလယာဥ္အေၿပးနွန္းၿမန္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ညွိမ့္ခနဲအထိအေတြနဲ႔ူ ၀ီကနဲေအာ္ၿမည္ၿပီး ေလေပၚကိုထိုးတက္သြားတဲ့အခိုက္မွာေလယာဥ္ၿပတင္းေပါက္ကေန ဖူးလိုက္ရတဲ့ေရႊတိဂံုဘုရားကုိဦးခိုက္ရွိခိုးလိုက္ရင္း အေပ်ာ္ခရီးသြားေစ်း၀ယ္တာနဲ႔ မတူတဲ့ခရီမို႔ ကိုယ့္အမိတိုင္းၿပည္ကုိခြဲခြာရၿပီအေတြးေတြနဲ႔တူသက္ဆိုင္သူေတြရဲ ႔မ်က္နွာေတြမ်က္၀န္းထဲမွာတန္းစီေပၚလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အေ၀းေရာက္အလြမ္းဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကအၾကိမ္ၾကိမ္ရင္ကိုလာရိုက္ခတ္ၿပန္တယ္
ေ၀့၀ဲတက္လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုမ်က္ေတာင္နဲ႔တၿဖတ္ၿဖတ္ခတ္ကာေဖ်ာက္ဖ်က္ရင္းမ်က္လံုးေတြကုိအတန္ၾကာမိွတ္ထားလိုက္မိၿပန္ပါတယ္ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ေရးေနက်ဒိုင္ယာရီကိုထုတ္ၿပီးခံစားရသမွ်အၿဖစ္အပ်က္အားလံုးမွတ္တမ္းတင္ေနမိသလို ခ်စ္သူေပးလိုက္တဲ့ပိတ္ထားလွ်က္သားပဲရွိေနေသးတဲ့စာအိတ္ေလး မိသားစုဓာတ္ပံု ခ်စ္သူဓာတ္ပံုတစ္ခုခ်င္းစီၾကည့္ရင္း ၀မ္းနည္းတဲ့အေတြးနဲ႔အတူ သက္ၿပင္းကိုခပ္ၿပင္းၿပင္းခ်ရင္းအာရံုေၿပာင္းဖို႔ ေလယာဥ္ၿပတင္းေပါက္ကေနေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္မိၿပန္ေတာ့ အမိေၿမရဲ ႔ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ ေပၚမွာပ်ံ၀ဲေနဆဲ သေဘၤာသားၿဖစ္ဖို႔ ၃ နွစ္နဲ႔ ၇ လတိတိၾကာေအာင္ ရွံဳးနိမ့္ခ်ိန္ေတြမ်ားစြာမွာ ေၿခရာထပ္ေအာင္သြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြ ခ်စ္သူနဲ႔အတူသြားခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာေတြကိုအထင္သားၿမင္ေနရတာ ဆုိေတာ့မ်က္ရည္ေတြကအတားအဆီးမဲ့စြာနဲ႔မ်က္၀န္းထဲေ၀့၀ဲတက္လာခဲ့ၿပန္ပါတယ္ ေအာ္သံၿပားနင္းဘူးတဲ့သေဘၤာသားစစ္စစ္ၿဖစ္ဖို႔ထက္ အေ၀းေရာက္အလြမ္းေတြရင္ဆိုင္ရတာကေတာ့အရင္စနွင့္ေနၿပီဆုိတဲ့အသိနဲ႔ေ၀ဒနာေတြကုိေၿဖေဖ်ာက္ဖုိ႔ရာ သက္ၿပင္းရွည္တစ္ခ်က္ကုိမွဳတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးအစံုကုိမွိတ္ထားလိုက္ေပမယ့္ ခ်စ္သူ႔ပံုရိပ္ကအေတြးထဲမွာေနရာယူဆဲ………………….
၃၀.၅.၂၀၁၂... ဘန္ေကာက္ ည ၇ း ၄၅
ရန္ကုန္အခ်ိန္ ညေန ၆ နာရီ ၁၅ မိနစ္ ထိုင္းနိုင္ငံအခ်ိန္ ည ၆ နာရီ ၄၅ မိနစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔စီးလာတဲ့ေလယာဥ္ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကိုေရာက္ပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သံုးေယာက္ သီရိလကၤာနိုင္ငံ ကိုလံဘိုေလဆိပ္ကုိေလယာဥ္ဆက္စီးရမွာပါ ထိုင္းနိုင္ငံအခ်ိန္ ၈ နာရီ ၄၅ မိနစ္ထြက္မယ့္ သီရိလကၤာေလေၾကာင္းလုိင္းကေလယာဥ္ကုိဆက္စီးရမွာမို႔ ရတဲ့အခ်ိန္နည္းတာေၾကာင့္ ကိုယ္စီးရမယ့္ေလယာဥ္ဂိတ္ရွိရာကုိအေၿပးသြားၾကရပါတယ္ သံၿပားမနင္းဘူးတဲ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ေအဘီနွစ္ေယာက္တညး္သာဆိုသြားဖူးလာဖူးမရွိတာမို႔ေတာ္ေတာ္ကုိပ်ာယာခတ္ေနမွာေသခ်ာပါတယ္ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကလည္းအရမ္းကုိက်ယ္၀န္းပါတယ္ စက္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္လံုးပါလို႔ေတာ္ေသးတာေပါ့
ဒီလိုနဲ႔ကိုယ္စီးရမယ့္ေလယာဥ္ဂိတ္အေရာက္မွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ကိုသံုးေယာက္သားေလွ်ာေလွ်ာရူရူၿဖတ္ၿပီးမွ ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္ကိုဖုန္းဆက္ဖို႔သတိရတာေၾကာင့္ သံုးေယာက္သားစစ္ေဆးေရးဂိတ္အၿပင္ကုိၿပန္ထြက္ အင္တာနက္သံုးဖို႔ကလည္းအခ်ိန္မရတာနဲ႔ ေဒၚလာနဲ႔ဘတ္ေငြလဲကာ ရန္ကနု္ကိုဖုန္းဆက္ပါတယ္ အရင္ဆံုးမိဘေတြဆီဖုန္းဆက္ အဆင္ေၿပေၿပေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ေရာက္ေၾကာင္းေပါ့ေလ ေနာက္တစ္ခါဆက္တာကခ်စ္ရသူဆီေပါ့ တစ္ဖက္ကဖုန္းကေနၿပန္ထူးသံအၾကားမွာေတာ့ ရင္ထဲကခံစားခ်က္တစ္ခုနဲ႔အတူ စကားၿပန္ေၿပာေနတဲ့ ကိုယ္အသံကိုပံုမွန္အသံၿဖစ္ေအာင္ထိန္းရင္း စကားေၿပာရပါတယ္ တစ္ဖက္ကခ်စ္ရသူရဲ ႔အသံကလည္း၀မ္းနည္းလို႔တုန္ရင္ေနတဲ့အသံပဲလို႔သိလိုက္တယ္ တစ္ကယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြမွာ ခံစားခ်က္ခ်င္းထပ္တူက်တယ္ဆိုတာမ်ိဳးထင္ပါရဲ ႔ ခံစားေနရတဲ့ခံစားခ်က္ကိုပါးစပ္ကထြက္လာဖုိ႔ကလည္းေတာ္ေတာ္ကုိခက္ခဲတယ္ေလ အင္တာနက္သံုဖို႔အခ်ိန္မရတဲ့အေၾကာင္း ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ေရာက္ေၾကာင္းေလးသာေၿပာလို႔ ဖုန္းကဒ္ကုန္သြားတဲ့မိနစ္ပိုင္းေလးကိုေစာင့္ေနလိုက္ မိပါတယ္ ဆက္ေၿပာေနရင္ မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းလာေတာ့မယ္ဆိုတာေသခ်ာေနလို႔ပါ ဒီလိုပါပဲအလြမ္းဆိုတာေတာင္မွ အေ၀းေရာက္ၿပီးလြမ္းရတဲ့အလြမ္းကုိပီပီၿပင္ၿပင္ကိုခံစားဖူးခဲ့ရပါတယ္
ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔စစ္ေဆးေရးဂိတ္ကိုတစ္ေခါက္ၿပန္အၿဖတ္မွာေတာ့ သေဘၤာေပၚကလူေတြအတြက္လူၾကံဳေပးလိုက္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြထဲကေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအသိမ္းခံလိုက္ရပါတယ္ ဘယ္လိုပဲေတာင္းပန္ေတာင္းပန္ စစ္ေဆးေရးအဖြဲ ႔ကလူေတြက ယူေဆာင္ခြင့္မၿပဳပါဘူး ကိုယ္နဲ႔မေတြ႔ဖူးေသးတဲ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအတြက္ကုိယ့္မိသားစုကေပးလိုက္တဲ့အစားအေသာက္ေတြကိုေတာ့ေမွ်ာ္ေနၾကမွာပဲလို႔ေတြးရင္း အရမ္းကုိအားနာသြားမိပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပထမအေခါက္ၿဖတ္တုန္းကဒီပစၥည္းေတြအတြက္ေလ်ွာလွ်ာရွဴ ရွဴအဆင္ေၿပခဲ့ေပမယ့္ အခုတစ္ေခါက္ကေတာ့၀န္ထမ္းေတြခ်ိန္းသြားတာေၾကာင့္လည္းပါပါတယ္ အဓိကတရားခံကေတာ့ကြ်န္ေတာ္ေပါ့ေလ ဖုန္းဆက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေလးေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္းသြားရင္လည္းဘယ္ေနရာဘာရွိမွန္းမသိေတာ့ အေဖာ္နွစ္ေယာက္ပါအေဖာ္လိုက္ေပးရတဲ့အေၿခအေနေၾကာင့္ပါပဲ ေနာက္အလုပ္ေတြက်ရင္ဆင္ၿခင္ရမယ့္အရာတစ္ခုလို႔ေနာင္တရရံုကလြဲလို႔ဘာမွမတတ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး အတူပါလာတဲ့စက္ခ်ဳပ္ကလည္း “ဒါမ်ိဳးကၿဖစ္တတ္ပါတယ္”လို႔ႏွစ္သိမ့္ပါတယ္ ဒါသေဘၤာသားဘ၀ရဲ ႔ပထမဆံုးမွတ္သားစရာအေတြ႔အၾကံဳပါပဲ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္းလူၾကံဳပစၥည္းေတြကုိကိုယ့္ခရီးေဆာင္အိတ္ထဲမွာထည့္ဖို႔ကလည္းမဆန္႔တာေၾကာင့္လက္ကပဲဆြဲလာခဲ့ရတဲ့အေၿခအေနေၾကာင့္လည္းပါပါတယ္
ဟူး……………သက္ၿပင္းရွည္တစ္ခ်က္ကိုမွဳတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး စိတ္ထဲကေရရြတ္လိုက္တယ္ ေအာ္ သံၿပားမနင္းဘူးတဲ့သေဘၤာသားလူသစ္တစ္ေယာက္ရဲ ႔ အခ်စ္ အခ်စ္ဆိုတာေလ
လြမ္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ဆက္ဖို႔ ဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္ေလးၿဖစ္သြားတယ္
သက္ဆိုင္သူမင္းသိရဲ ႔လား? လို႔……………………..
Shared by - Aung Koko
No comments:
Post a Comment